ရခိုင်ပြည်က မျိုးနွယ်တစ်ခုဖြစ်သည့် မြိုတိုင်းရင်းသားများထဲတွင် မြိုရိုးရာ ရက်ကန်းလုပ်ကိုင်ရန် ဆက်ခံသူမရှိဖြစ်လာကြောင်း သိရသည်။ မြိုရိုးရာ ရက်ကန်းလုပ်ငန်းကို မြိုအမျိုးသမီးတိုင်း နှစ်စဉ် ဆက်ခံလေ့ရှိသော်လည်း ယခုနှစ်တွင် ဆက်ခံသူမရှိဖြစ်လာကြောင်း မြိုအမျိုးသမီးများက ပြောသည်။ ကျောက်တော်မြို့နယ်မှ မြိုရိုးရာရက်ကန်းထည်များ ရက်လုပ်သူ အမျိုးသမီးတစ်ဦးက “ဒီဂျပ်ခုတ်အလုပ်က မြိုအမျိုးသမီးကြီးငယ်မရွေး တတ်ကြပါတယ်။ ဝင်ငွေပိုင်းလေးအဆင်ပြေတော့ ဒီဂျပ်ခုတ်အလုပ်နဲ့ပဲ အသက်မွေးကြတာများတယ်လေ။ ခုနောက်ပိုင်းကျတော့ အထည်တွေက ဝယ်မယ့်သူတွေမရှိတော့တာနဲ့ မလုပ်ကြတော့ဘဲ ရပ်လိုက်ကြရတာ။ နောက်ပိုင်း အမျိုးသမီးငယ်လေးတွေလည်း တစ်ခြား ဝင်ငွေအဆင်ပြေမယ့် အလုပ်ကိုင်တွေကိုလုပ်ရင်း ဒီဂျပ်ခုတ်အလုပ်ကို မသင်ဖြစ်ကြတော့ဘူး” ဟု ပြောသည်။ မြိုလူမျိုးများတွင် လက်ရက်ထည်များရက်လုပ်ခြင်းနှင့် ရက်ကန်းခတ်ခြင်းကို ဂျပ်ခုတ်သည်ဟုခေါ်ဆိုကြပြီး မြိုလူမျိုးများ၏ နေအိမ်တိုင်းတွင် ဂျပ်ခုတ်စင် (ရက်ကန်းစင်) တစ်စင်ခန့် ရှိမြဲဖြစ်သည်။

မြိုရိုးရာအဝတ်အထည်များကို ဝယ်ယူသူနည်းပါးလာ၍ ရခိုင်ပြည်အတွင်း မြိုရိုးရာ ရက်ကန်းလုပ်ငန်းများ ရပ်တန့်ထားရကြောင်း မြိုအမျိုးသမီးများထံမှ သိရသည်။ မြိုရိုးရာလက်ရက်ကန်းထည်များကို ဝယ်ယူသူမရှိသလောက် နည်းပါးနေပြီး ရက်ကန်းလုပ်ငန်းများအား ရပ်တန့်ထားသည်ဟု မြောက်ဦးမြို့က မြိုရိုးရာရက်ကန်းထည်များဖန်တီးသူ မြိုအမျိုးသမီးတစ်ဦးက ပြောသည်။ “အဝယ်မရှိတော့ အလုပ်မဖြစ်ပါဘူး။ အထည်တွေ ဒီအတိုင်းပဲ တင်ကျန်နေတယ်။ အရင်ကဆို ဝယ်သူတွေရှိတော့ ရက်ကန်းခတ်တဲ့ သူတွေလည်း အလုပ်ဖြစ်တယ်။ အခုတော့ သူတို့တတွေလည်း အလုပ်လက်မဲ့ဖြစ်နေကြရတယ်” ဟု ပြောသည်။ မြိုရိုးရာ လက်ရက်ကန်းထည်များကို ယခင်က နိုင်ငံခြားသားဧည့်သည်များ၊ တစ်ခြားတိုင်းဒေသပြည်နယ်များမှ လာရောက်ကြသည့် ဧည့်သည်များအပြင် ရခိုင်ပြည် မြို့နယ်အသီးသီးမှ လာရောက်ဝယ်ယူသူများရှိခဲ့ပြီး ရက်မလောက်သည့်အနေအထားဖြင့် ရောင်းအားကောင်းခဲ့ကြောင်း မြိုအမျိုးသမီးများက ဆိုသည်။ လက်ရှိတွင် တိုက်ပွဲအခြေနေများကြောင့် ဒေသတွင်းခရီးသွားဝင်ရောက်မှုမရှိရာမှ ရက်ကန်းထည်များ